PREGUNTA 1. As linguas non son entidades uniformes. Cando nos referimos ao idioma o galego (ou ao castelán ou ao francés...), en realidade estamos realizando unha abstracción de todas as variedades que compoñen esa realidade. Dentro dunha lingua podemos distinguir catro tipos de variedades diferentes:

PREGUNTA 2. Sinala a que Bloque dialectal do galego  pertencen as seguintes características:

• Vén definido pola formación de plurais con ditongo das palabras rematadas por vogal seguida de n (canciois, cais, refeis).
• Ademais, presenta características bastante singulares, como:
  • a redución do grupo -aix- a -ax- (baxo, caxa),
  • o mantemento dos grupos latinos QUA e GUA (cuando, guarda),
  • a presenza do pronome tu,
  • o emprego do diminutivo -ín (momentín) e
  • a existencia das formas con u procedentes dos grupos latinos ULT e UCT (muito, muto ou mutio; truita, truta ou trutia).

PREGUNTA 3. Entre as variedades xeográficas ou diatópicas diferenciamos:

PREGUNTA 4. Entre as variedades diastráticas distinguimos:

PREGUNTA 5. Entre as variedades diafásicas diferenciamos:

PREGUNTA 6. Sinala se a seguinte afirmación é verdadeira ou falsa:

Desde un punto de vista histórico, son dialectos todas aquelas variedades lingüísticas que proceden da fragmentación dun sistema lingüístico anterior. Por tanto, pódese afirmar desde esta perspectiva que, por exemplo, italiano, francés, castelán, galego, asturiano, aragonés, catalán, etc. son dialectos do latín, e non hai, partindo dunha óptica estritamente lingüística, diferenzas xerárquicas entre elas.

Pregunta 7. Cando se fala de dialecto, segundo un punto de vista xeográfico?

Pregunta 8. Sinala se a seguinte afirmación é verdadeira ou falsa:

No caso do galego, a pesar de que algunha das primeiras clasificacións dialectais empregaba este termo (a de Saco e Arce, en 1868), non é apropiado falar de dialectos para referírmonos ás súas variedades dialectais. En contra dunha certa crenza popular de que se encontra moi fragmentado xeograficamente, pódese afirmar que hoxe por hoxe, o galego presenta unha unidade maior que a maioría das linguas. As diferenzas existentes entre unhas zonas e outras non van máis alá dalgúns trazos fonolóxicos (gheada, seseo e pouco máis), morfolóxicos (sobre todo na conxugación verbal e nos pronomes) e léxicos, de non demasiada relevancia, que pasamos a analizar no punto seguinte. Por tanto, son preferíbeis denominacións como as empregadas por Carvalho Calero (modalidades de lingua) ou por Fernández Rei (bloques e áreas lingüísticas).

Pregunta 9. Sinala a que Bloque dialectal do galego  pertencen as seguintes características:

• Está delimitado pola isoglosa cans / cas, que o separa do bloque central.
• A súa característica principal é a formación de plural regular das palabras rematadas en vogal seguida de n (cancións, cans, reféns...).
• Outra característica importante é a terminación -án tanto para substantivos masculinos como para os femininos (o irmán, a irmán, a mañán, a mazán).
• En todo o bloque existe gheada e en case todo el hai seseo, que é total nas zonas costeiras e implosivo nas zonas do interior. Con excepción dunha pequena área do sur (a subárea do Miño), emprégase o pronome de suxeito ti.

Pregunta 10. Sinala a que Bloque dialectal do galego  pertencen as seguintes características:

• A súa principal característica é a formación de plural das palabras rematadas en vogal seguida de n coa perda desta consoante (canciós, cas, refés).
• En todo o bloque distínguese a terminación masculina -ao fronte á de feminino -á (o irmao, a irmá, o chao, o tabao) e empréganse sempre ditongos -oi- para as formas procedentes dos grupos latinos ULT, OCT, UCT e ORIU (moito, noite, troita, coiro).
• Na maior parte das falas centrais hai gheada, pero só unha pequena franxa presenta seseo implosivo.